رویاهای رها

آقای منتقدمن در مانتو کوتاه سرخابی امشاعرترم آقای منتقدخاطره تازه می کننددرختان توی راه با منسنگ های کف آسفالت با منخاطره ی گل های کاغذی که بر درب های شهر می آویختندوقتی رنگی ترم شاعر ترمزمانه مرا می شنودصدای سنگ و گل و آب و هوا را می شنوید؟چقدر دوست دارم صدایم را بشنویدمن شاعرمشُکر زبانشناس نیستممن حتی صدای ماهی های توی آکواریوم مسیرم را می شنومزبانشناس چقدر رنج می برد،می ترسمصداها را می شنوم چون جهانم را می بینمآن برجستگی کوچک روی آسفالت خیسمجالی برای پاهای خیس در کفش های پارهزنی برای معشوقش گل می خرد از دکه ی کنار گورستان در تاریکی شبمی بینی عشقم اینجا صدای همه هست و نیستبرای نوشتن شعر چند صداییباید عاشق باشی آقای منتقدمن صدای تو را ندارم!رها راددوشنبه 1402/6/20ساعت20:11 رویاهای رها...

سکوت

سکوت از شیشه هایت شب
صدا از گوشه هایت لب
وموشی گوشه های من
که می سوزد درون تب
چه خالی سرزمین من
صدا پیچد صدای رَب
سقوط برگ پاییزی
چه خالی می رود غب غب
سکوت از شیشه می ریزد
صدا گوید اَبا یا اَب
جَویدی بند بندم را
بجَو انگشت خود حَب حَب
چه خالی می رود هیکل
هنوز اما لبش بر لب

رها برنجکار
جمعه 1402/6/10
ساعت 12:50

رویاهای رها...